Tussen de (poging tot) poëzie en proza: een mededeling

Ik huil in zwart-wit om de vriendschappen die ik ben misgelopen.
Maar ben te laf om schuld te bekennen.
Tot ik kokhalzend naar een raam toe struikel
En terwijl mijn binnenste zich naar buiten stuwt
Schreeuw ik
Mea culpa,
Amici mei,
Mea culpa