Ontmoeting (Uit: Een tekstboek voor jonge en hopeloze romantici)

Een jongeman zit op een bankje, in een park. De bomen zijn fruitig, de lucht ook. Het gras is groen en de zon fel. De jongeman zit rustig; hij wordt nergens verwacht. Enkel in een park. Enkel op een bank.
Een meisje ligt in het gras, hetzelfde gras als dat van het park; het is immers even groen. Het grasperk bevindt zich per toeval tegenover een bank. Op die bank zit de jongeman. En zo ziet de jongeman het meisje.
Hij opent zijn rugzak, die naast hem op de bank staat, en haalt er een pen en een blok papier uit. Hij denkt lang en diep na en schrijft:
'Liefste meisje'
Hij stopt en aarzelt. 'Liefste', kan dat wel? Hij doorstreept en herbegint.'Beste' en 'Waarde' ondergaan even later hetzelfde lot. Hij houdt het dan maar op 'Meisje'. Komma. En bedenkt zich dan dat er volgens bepaalde conventies achter een aanspreking geen komma meer mag worden gezet. Hij zucht en kijkt weer naar het meisje.

Ze ligt nog altijd even vredevol in het gras, haar rode haar gedrapeerd over een schouder, armen naast haar zij, haar borst gaat langzaam op en neer. Ze draagt een witte jurk en haar voeten zijn bloot. Een paar sandalen staat verveeld naast haar rechterhand.

'Ik vind je...' schrijft hij en hij knauwt op zijn pen. 'Ik vind je' of 'ik vond je'? Hij zocht haar immers al lang, en daar lag ze dan.
Zomaar.
Opeens.
Per toeval.
In hetzelfde park, op hetzelfde moment.
'Mooi verhaal voor later', bedenkt hij met een glimlach.

Ook zij glimlacht, want de zon is fel en de bomen fruitig en dat voelt ze. Ze beweegt haar linkerhand en voelt tot haar schrik geen paar sandalen. Vlug beweegt ze haar rechterhand en is gerust.

Inmiddels is de jongeman tevreden. Hij scheurt het papier van het blok en legt het naast zich neer .Zijn pen en de rest van het blok gaan de tas weer in. Hij staat op, ademt diep in en uit en draait zich om met de brief in zijn hand.

Het meisje voelt de warme nabijheid van een persoon. Ze ruikt een vertrouwde geur. Ze opent haar ogen en glimlacht en zoent en omhelst.

Op een bankje in een park, tegenover een groen grasperk, ligt een verlaten brief.